Wewnętrzne pragnienie spotkania z Bogiem

Duszpasterstwo osób żyjących w niesakramentalnych związkach małżeńskich służy osobom, które mimo decyzji o wejściu w ponowny związek, mają wewnętrzne pragnienie spotkania z Bogiem, szukają Go, jak Zacheusz. Ów celnik, chciał bardzo zobaczyć Jezusa. Był ciekawy Jezusa, poszukiwał Go, dlatego wspiął się na drzewo sykomory (zob. Łk 19, 1-10).
Masz dobrą wolę, niezbędne minimum wiary, czujesz się zagubiony? Jednak uczciwie szukasz prawdy, Boga, pomocy, grupy wsparcia, duchowego kierownictwa. Dobrze trafiłeś! Taki jest zasadniczy sens naszego duszpasterstwa. Zaprosić pogubionych, wsłuchać się w ich opowieść (a każda jest inna), rozświetlić życie światłem Ewangelii, dać nadzieję, że póki żyjemy nie wszystko jest stracone.
Nasze spotkania z duszpasterzem mają charakter indywidualny i wspólnotowy. Wiele dobrych owoców przynoszą rekolekcje, dni skupienia, nabożeństwa, comiesięczne spotkania duszpasterstwa, wspólna modlitwa i pielgrzymowanie, ale także rozmowy indywidualne czy wizyta kolędowa w ciągu roku. Jezusowe słowa: „Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają… Nie przyszedłem wzywać do nawrócenia sprawiedliwych, lecz grzeszników” budzą w nas nadzieję.
Historia duszpasterstwa osób żyjących w związkach niesakramentalnych w Polsce sięga roku 1983, kiedy to w Gdańsku o. Dudziak, kapucyn, zorganizował dla nich pierwsze rekolekcje. Cztery lata później, powtórzył ten pomysł w Warszawie jezuita ks. Mirosław Paciuszkiewicz i założył systematyczne duszpasterstwo. Dzisiaj istnieje ponad dwadzieścia ośrodków tego typu w Polsce. Problem małżeństw rozbitych i po rozwodzie narasta (częściej niż co 4 małżeństwo w Polsce się rozpada). Jednak tylko niektórzy trafiają do duszpasterstwa, poszukując odpowiedzi na ważne dla nich pytania, szukając wspólnoty osób o podobnej historii. Jest to zawsze wejście na wąską drogę ku Jezusowi. Trzeba mieć takie pragnienie.
Jak zapewnia Jan Paweł II: „Kościół z ufnością wierzy, że ci nawet, którzy oddalili się od przykazania Pańskiego i do tej pory żyją w takim stanie, mogą otrzymać od Boga łaskę nawrócenia i zbawienia, jeżeli wytrwają w modlitwie, pokucie i miłości” (nr 84).